Parnasse edebiyat hareketi, adını “çağdaş parnasizm” anlamına gelen Los Xavier de Richard ve Catulle Mendez “Le Parnasse Contempoain”den almıştır. Klasisizm, hem Romantizme hem de Gerçekçiliğe bir tepkidir. Sanat sanat içindir. Sanat biçimi ve içeriği zirvede. Ölçülü ve objektif anlatım, teknik ustalık ve doğru betimlemeler var. Biçimciliğe yönelik şiir vardır. Ve Théophile Gauthier, Théodore de Banville ve Licomte de Lisle gibi aktörleri var.
Fransa’da şiir türünde ortaya çıkan bir akımdır. Şiirde gerçekçilik diyebileceğimiz Barnasizm, şiirde gerçekçilik ve natüralizmin bir sentezinden oluşan bir anlamdadır. 1886’da “Parnas” (Parnas: efsanelerde mitolojinin üzerinde yaşadığına inanılan efsanevi dağın adı) dergisinin yayımlanmasıyla ortaya çıktı.
Sanatsal forma ve sanatsal içeriğe dikkat ön plana çıkıyor. Bu akımdan etkilenen edebî eserlerde ölçülü ve objektif anlatım, teknik ustalık ve doğru betimlemeler kullanılır. Parnas şiiri aynı zamanda “biçimsel” şiir olarak da adlandırılabilir. Parnasçılık bundan sonra bir bakıma natüralizmin kaynağı oldu. Zengin dil, zengin biçim, zengin ve yoğun duygusallık işlenir. Theophile Gauthier’in şiirlerini Théodore de Banville ve Licomte de Lisle izledi. Parnasizm, edebiyat tarihinde Leconte de Lisle ile özdeşleştirilmiştir.
Parnasçılar şiiri saf biçim olarak görürler. Bu nedenle biçim güzelliğine her şeyden çok değer verirler. Yine aynı nedenlerle ölçü ve kafiyeye çok önem vermişler, ritmi ön plana çıkarmışlardır. Kelimelerin bir arada kullanılmasından doğacak müziği şiirin olmazsa olmazı olarak görüyorlardı. Parnasizm, Romantizme bir tepki olarak doğduğundan, bu akımda duyguların yerini fikirler almış, Parnasçılar şiirlerinde ayrıntılı, güncel betimlemelere yer vermiş, reddedilen duygulara yer vermişlerdir.
Saça ışık, gölge, renk ve çizgiler sağlamayı düşünürler. “Sanat sanat içindir.” Kendilerini şiirde fayda değil güzellik aradıklarını düşünen Parnasçılar. Mutlu dönemlere duyulan özlem, yabancı ülkelerin tarihlerinde, manzaralarında, geleneklerinde işlenir. Parnaslılar, antik Yunan mitolojisine ve altına büyük hayranlık duyarlar. Bu nedenle işlenen konuların bir kısmı klasiklerle benzerlikler taşımaktadır.
Temsilci Parnassian Paschalika: Théophile Gauthier, Théodore de Banville, François Copé, José Maria de Heredia
Türk Edebiyatında Parnasizm: Bu akımın en belirgin etkileri Tevfik Fikret’te görülür. Yahya Kemal bazı açılardan bu akımın izlerini taşır.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın