Homeros’un “sıvı altın” olarak tanımladığı zeytinyağı çeşitli işlemlerden geçerek sofralarımıza gelmektedir. Günümüzde el değmeden modern makinelerde işlenen zeytinyağı, daha eski zamanlarda el ile üretiliyordu. Zeytin ağacının hasat dönemi olan sonbahar ve kış mevsimlerinde toplanan ürünler, modern çalışma esaslarına göre fabrikalarda toplanır. Bu noktaya kadar hala el emeği varken bundan sonra iş makinelere bırakılıyor. İlk işlem olarak zeytinler yıkanır ve ayıklanarak kir ve tozdan arındırılır.
Temiz zeytinler bir bant vasıtasıyla fabrikaya nakledilir ve kırıcı dediğimiz aletlerle hamur haline getirilir. Daha sonra dev kazanlarda uzun süre (yaklaşık 1 saat) karıştırılır. Bu işlem sırasında hamur haline gelen zeytinlerden oluşan yağlar yüzeyde birikmeye başlar. Yeterince karıştırılan zeytinler buradan dekantör adı verilen ayırma makinesine geçer ve burada prina da denilen posa ile yağ birbirinden temiz bir şekilde ayrılır. Hamurdan tamamen ayrılan yağ, uygun sıcaklıkta rafine edilerek makine prosesi tamamlanır.
Son olarak kalite, zeytinyağının asitlerine göre derecelendirilir. Zeytin ağacının toprak özelliklerine göre, sedimantasyon sistemine göre, toplama yöntemine göre, gübreleme ve kullanılan tarım aletleri gibi birçok faktör zeytinyağının asitliğinde etkilidir. Asit oranı düşük olan zeytinyağı boğazı hafif yakar. Ancak yağlar vitamin ve mineraller açısından en zengin olanlardır.
Asitliği 1’in altında olan yağlar kaliteli yağlar olarak soframıza gelir. Bu yağlara “diz” denir. Asit yüzdesi ne kadar yüksek olursa, kalite o kadar düşük olur. Yağlar asitlerine göre belli bir sıra ile depolandıktan sonra farklı şekillerde paketlenerek raftaki yerlerini alırlar.
katip:Sinan Uza
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]