Türkiye henüz Avrupa Birliği’ne resmi olarak tam üye olmayı başaramamış olsa da bu kurumla birçok ikili anlaşma imzalamıştır. Bu anlaşmalarla birlikte Avrupa Birliği’nin üçüncü ülke statüsündeki ülkelerle yürüttüğü süreçlerin bir parçası haline gelmiştir. Örneğin Türkiye, Avrupa Birliği üyesi olmamasına rağmen, Avrupa Birliği içinde serbest dolaşım kapsamında başlatılan Erasmus Öğrenci Programı’na taraftır ve bu nedenle Birliğin performansını yansıtmaktadır. Yani Türkiye, Birliğin dışında olmasına rağmen Avrupa Birliği ve dolayısıyla Birliğin resmi üyeleri ile eğitim alanında çok yakın ilişkiler kurmaya çalışmaktadır. Bu bir ajans programı olduğu için, diğer AB üyeleri gibi Türkiye de bu programı yürütmek için belli bir miktar para yatırıyor. Bu sayede hem Avrupa Birliği’nde hem de Türkiye’de ikamet eden yerli ve yabancı öğrenciler fonlardan faydalanabilmektedir. Yükseköğretim alanında üniversite sayısının her geçen gün artmasıyla birlikte Türkiye nicelik olarak çok yol kat etmiş, ancak nitelik veya diğer bir ifadeyle eğitim kalitesi açısından sınıfta kalmıştır. Dünya Üniversite Sıralamaları olarak da bilinen Dünya Üniversite Sıralamaları’na Türkiye, sahip olduğu çok sayıdaki üniversite nedeniyle yalnızca bir üniversiteye yer verebilmiştir. Bu kurum, Türkiye’nin en eski yüksek öğretim ve öğretim kurumu olan İstanbul Üniversitesi’dir. İlgili araştırma kurumu, her yıl yaptığı sayısız çalışmadan yola çıkarak dünyanın en iyi 500 üniversitesini belirlemektedir. Bu anlamda İstanbul Üniversitesi son 16 yıldır listede yer alan tek Türk üniversitesi olarak dikkat çekiyor. Bu başarıda kurumun tıp eğitimi veren fakülteleri ön plana çıkmaktadır. Ayrıca son zamanlarda yasa önemli bir katkı sağlamıştır.
Dünyada uluslararası üne sahip sadece birkaç üniversitemiz var. Bunların dışında pek çoğu yeterli fakülteye sahip olmaması ve kalitesiz eğitim vermesiyle biliniyor. Bu durumun farkında olan eğitimli aileler, çocuklarını yurtdışına okutmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Bir bakıma Türkiye’de alınacak eğitim ile harcanacak bedel kıyaslandığında bu seçim çok mantıklı. Devlet ya da kurumsal bir üniversitede okumak Türk gençliği için artık çok daha kolay. Ancak konu iş bulmaya geldiğinde İngilizcenin ana dil seviyesinde ne kadar önemli olduğu ortaya çıkıyor. Bu da doğal olarak yurtdışındaki kurslara ve eğitimlere binlerce avro ve doların akıtılmasına neden oluyor. Ancak sonuç çoğu zaman hayal kırıklığı yaratıyor. Bu nedenle Türk öğrenciler liseden sonra yurt dışında okumak için belli bir çaba sarf etmektedirler. Avrupa’daki kurumlar çok cazip olsa da sanılanın aksine bu eğitim kurumlarına giriş ciddi kırtasiye malzemeleri gerektiriyor. Sahip olduğunuz referanslardan aldığınız derslere ve yabancı dil seviyenize kadar pek çok kriter kontrol edilmektedir. Bu nedenle yurt dışında üniversite hayali kuran birçok genç, lise yıllarında çok çalışmak ve özellikle yabancı dilde kendini geliştirmek zorunda kalıyor. İngilizce’nin yanı sıra Almanca ve Fransızca dillerinden birini anadili seviyesinde konuşmak, uluslararası birçok eğitim kurumunun kapısını açacaktır.
Bu nedenle birçok aile, çocuklarının kaliteli üniversite öncesi eğitim veren okullara kabulü için büyük çaba sarf etmektedir. Kaliteli eğitim veren devlet okullarının sayısı çok az olduğu için özel okullara giden veliler her yıl bu kurumlara binlerce lira yatırım yapıyor. Dolayısıyla bu alanda yoğun bir rekabetin olduğu söylenebilir. İspanyolca veya İtalyanca biliyorsanız, İspanya veya İtalya’da okumak rekabet açısından sizi yormayacaktır. Ama Almanya merkezli okullar dikkate alınırsa burada ciddi bir rekabet var ve kontenjanlar da kısıtlı.
Kaynak:
http://mobile.academix.com.tr/makaleler/yurtdisinda-universite-secimi-ve-adim-adim-yapilmasi-gerekenler.aspx
yazar:Emir Karasu
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]