İlkokuldan başlayarak öğrenciler eğitim hayatları boyunca imla ile iç içedirler. Üniversiteye geldiklerinde yazma kaygısı bitmez, mezun olduktan sonra da bitmez. Dikte, bir şekilde eğitim görmüş her insanın sürekli gündeminde olan bir konudur.
Detaylara girmeden önce belirtmek gerekir ki yazım bir karar verme meselesidir, doğru yazım biçimleri karar verme ile ortaya çıkar ve aynı kelime farklı şekillerde yazılabilir. Ancak eğitimde asıl olan standart yazma eğitimidir. Resmi yazışmalar, standart yazının gerekli olduğu en önemli yerlerden biridir. Ancak her türlü yazılı anlatımda doğru işaret kullanımı ve kelimelerin doğru yazılışı anlatılacak konunun iyi anlaşılması için olmazsa olmazdır.
İş başvurularında, taleplerde veya diğer yazışmalarda yazım kurallarının doğru kullanılması, iyi bir tavsiye mektubu sağlar. Bu nedenle eğitimde standart dilin yazım kuralları öğretilir. Ancak, yazım kurallarının yazı ve konuşma dili arasındaki farklılıklardan veya diğer düzenlemelerden dolayı değişebileceğini ve bunun dilin özüyle ilgili olmadığını belirtmek gerekir.
Popüler çevrede yanlış bilgilerin yaygınlığının yanı sıra imla kılavuzundaki bazı açıklamaların belirli bir bilgi birikimi gerektirmesi de imla sorunlarının ana kaynaklarından biridir. Bazen Yazım Kılavuzundaki açıklamaları anlamak zordur. Kılavuzun içeriği ve kullanımı ile ilgili ihtilaflar olsa da dil birliğinin sağlanması konusunda kararsız kalınan durumlarda Türk Dil Kurumu’nun yayınladığı imla kılavuzu önemli bir başvuru kaynağıdır.
Konuşurken imlaya ve yazıya dikkat etmemek, konuşma dili ve teknolojinin yazıyı etkilemesi nedeniyle yazı olan her dilde görülen doğal bir eğilimdir. Bu aşamada öğrencilerin bulundukları yere ve iletişim kurdukları kişiye göre yazı dilini kullanmaları, içinde bulundukları sosyal çevreye göre konuşma ve yazma becerisine sahip olmaları gerekmektedir.
Aşağıda imla ile ilgili konularda genel görüşlere yer verilecek ve Türk Dil Kurumu’nun resmi yazışmalarda kullandığı imla kılavuzundan da yararlanılarak imla konusu üzerinde durulacaktır.
Öğrencilerin konuşma ve yazma becerileri takip edilirken aşağıdaki problemler ortaya çıkmaktadır ve bunların tümü açıklanabilir sebepler olup ağırlıklı olarak yazma açısındandır.
1. Latin harflerine dayalı olan Türk alfabesi, 1 Kasım 1928 tarihinde 1353 sayılı Türk Harflerinin Kabulü ve Uygulanmasına Dair Kanun ile kabul edilmiştir. Bu kanuna göre Türk alfabesinde 29 harf bulunmaktadır. Ancak Türk alfabesinde olmayan bazı harflerin kullanıldığı veya bazılarının keyfi olarak değiştirildiğine dikkat çekiliyor.
Örnek: Bazen x, q, w harfleri kullanılır: Kazma yerine çok severim, evet, taksi, Göksün, kazma, çoq, sevme, ewet, taksi, Göxun gibi yazımlara rastlayabilirsiniz. sırasıyla.
Benzer bir sorun, /’nin büyük harf olarak kullanılması gereken yerlerde / tercih edilmesidir. Öyle ki sokakta karşı karşıya gelen iki işletme aynı kelimeyi iki farklı şekilde yazabiliyor:
2. Günümüzde İngilizce, farklı dilleri konuşanlar arasında bir iletişim aracı haline geldi. Yazışma kültürünün özellikle elektronik ortamda (internet, cep telefonu vb.) yaygınlaşması, teknolojik yazılarda ç, ğ, i, ö, ş, ü gibi özel Türkçe karakterler yerine İngilizcede değiştirilmiş yazı biçimlerinin tercih edilmesine yol açmaktadır. aletler.
Örnek: çilek yerine çilek, şeftali yerine chevtali, cheftreme şef…
Bu tür kullanımlar özellikle marka isimlerinde ve reklamlarda görülmektedir:
3. Harflerin yazımıyla ilgili bir diğer sorun da iki nokta üst üste (d, ü) harflerinin üzerine tek nokta konulmasıdır:
Noktaların önemi ve ölü iki kelime arasındaki anlam farkı örneklerle açıklanmış olsa da aşağıdaki örnekte öğrencilerin buna çoğu zaman dikkat etmedikleri görülmektedir:
4. Yine harflerdeki kesin olmayan yazım da g/ğ yazımının bir durumudur. Yukarıdaki örnekte, g/ğ karakterleri ayırt edilemez görünmektedir:
Örnek: İşte karakterlerin doğru yazılmadığı özensiz bir kullanım örneği:
Dış özellikler: sözel ölçek yok. Serbest nazımla yazılmış, İç Hususlar: Aşk Acısı.
5. Öğrencilerin sıklıkla yaptığı hatalardan biri de, like, like, to say gibi kelimelerdeki y sesini alçaltmak ve örneğin konuşma diline yakın olan ole, bole, bayram şeklinde yazmaktır. Bu kelimelere çağrı, ayit, twi yanlışlarını da ekleyebiliriz (doğru, tedavi, ait, doğru). Yine konuşma dilinin de etkisiyle telaffuz edildiği gibi yazılan kelimelere sıklıkla rastlarız:
Örnek: Yapacağım, geleceğim, girmeyeceğim, bitireceğim, yapacağım
6. Herkes, herkes gibi yazılmalıdır.
Oldukça yaygındır.
Yukarıdaki görselde -de/-da eki ile de/da bağlacının birbirine karıştığı görülmektedir:
7. Mağaza isimleri yarı Türkçe yarı İngilizce olarak görülebilir.
8. Yabancı kelimelerin yazımında hala yerleşik bir yazım standardı yoktur, bu nedenle farklılıklar dikkat çekicidir:
9. Bir diğer sorun da öğrencinin noktalama işaretlerini doğru kullanmanın önemine inanmamasıdır. Noktalı virgül ve virgül, genellikle karıştırılan iki işarettir. Yerel olmayan noktalı virgüllerin kullanılması da virgül ve noktalı virgüllerin kullanıldığı yerlerin bilinmediğini göstermektedir.
10. Öğrencilerin en çok ihmal ettiği noktalama işaretlerinden biri de kesme işaretidir. Özel isimlere getirilen çekim eklerinin kesme işareti ile ayrılması gerektiği bilinmesine rağmen yazılırken gerekli özen gösterilmemiştir. Öğrenciler kesme işaretini ya hiç kullanmazlar ya da yanlış kullanırlar.
11. Türkçede yerleşik bir karşılığı olmasına rağmen bazı İngilizce kelimeler Türkçeye kazandırılabilir. Aşağıdaki örneklerde merkez yerine kelime merkezi tercih edilmiştir. Ancak bu tür durumların dilin özüyle ilgili sorunlar olmadığını, kelime merkezinin ödünç alınmış bir kelime olduğunu unutmamak gerekir.
12. Bazı şirketler organizasyon, bakım vb. Çalışması sırasında sanki bütün insanlar İngilizce veya başka bir dil biliyormuş gibi bu dillere uyarılar koyuyor.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]