Sovyet yöneticilerinin gözünde bilim, din, Marksizm-Leninizm ve dini ideolojiler uzlaşmazdı. Bu sebeple bütün dinler; Hıristiyanlık, Musevilik, İslam ve diğer dinler sıkı bir şekilde kontrol edildi ve bastırıldı. Sovyet yöneticileri, İslam’a karşı yürüttükleri kampanyada iki tür argümana başvurdular.
Birincisi tüm dinler için geçerlidir. Marksizm için din, “halkın afyonu”, gerici ve bilim dışı bir ideolojidir. Ancak İslam, Sovyet yetkililerinin iftiralarının ana hedefiydi. Orta Asya cumhuriyetlerinin ve Azerbaycan halkının çoğunluğunun Müslüman olması komünist ideolojiye ve Sovyetler Birliği’nin bütünlüğüne tehdit olarak görülüyordu. Geçmişte Ruslara boyun eğdiren Altın Ordu örneği bu korkuları haklı çıkardı. Komünist otoriteler, İslam’ın etkisini ortadan kaldırmak için İslam’a karşı bazı suçlamalar yönelttiler.
Örneğin İslam, ilkel ve fantastik, Hıristiyan, Yahudi ve putperest öğretilerin kaotik bir karışımı, Mekke’deki feodal işadamlarının saflarından biri tarafından kurulan bir din olarak sunulur. Müslümanlara “İslam yüzyıllardır başta Araplar, İranlılar, Afganlar, Türkler ve şimdi de İngilizler ve Amerikalılar olmak üzere tüm emperyalistlerin hizmetinde olmuştur” öğretildi.
Komünist yönetim altında, halkın sınırlı özgürlüğü nedeniyle bu suçlamaların doğru olup olmadığını araştırma ve objektif değerlendirmeler yapma imkanı yoktu. Time dergisinin 10 Nisan 1989 tarihli “Yeni SSCB” başlıklı özel sayısında bildirildiğine göre, “Ülkedeki 26.000 cami ve 24.000 medresenin çoğu kapatılmıştır. Saray’ın belirttiği gibi İslam dinini öğreten pek çok hoca öldürüldü veya hapse atıldı.” , ateizmi yaymak için özel dersler düzenlendi ve insanları devam ettirmek için güç kullanıldı.
Sovyetlerin bu konuda sınırlı bir başarı elde ettiği göz ardı edilmemelidir. Örneğin, Broxup ve Bennigsen, 1980’lerde eski Sovyetler Birliği’ndeki Müslümanlar üzerine yapılan çeşitli sosyolojik araştırmalara göre bunu şöyle açıklıyor: Sovyet Müslümanları arasında ateistler nüfusun yaklaşık yüzde 20’sini oluşturuyor, ancak resmi olarak kayıtlı ateistlerin de sünnet, dini nikah geçmişi var. ve cenaze, Ve bazı dini bağları var.
Araştırmalara göre, Müslüman nüfusun yüzde doksan beş ila yüzde doksan dokuzu bu tür ilişkiler içindedir. Bu sonuçlar, Bennigsen’in de belirttiği gibi, Sovyetlerin dine yönelik suçlamalarının amacına ulaşmadığını ve çok sınırlı bir başarı elde edildiğini, yani Sovyetlerin İslam’ın izlerini tamamen ortadan kaldıramadığını kanıtlamaktadır.
Gitelman, SSCB’deki etnik grupların yaşam biçimlerine ilişkin ampirik bir araştırmaya göre, siyasi değerlere bakış açısında bariz bir benzerlik olduğunu ancak kültür açısından özellikle aile hayatında bundan bahsetmenin çok zor olduğunu belirtti. , ve aslında, etnik farklılıklar çok açıktır.
Dini inançları tamamen ortadan kaldırmanın çok zor olduğunu belirtmek gerekir. Bu nedenle komünist yöneticiler dini inancı ortadan kaldıramadılar. Sovyetler Birliği’nin dağılmasından sonra İslamiyet, Hristiyanlık, Musevilik ve diğer dinler seslerini yeniden duyurmaya başladılar.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]