Baas rejimi, 16 Mart 1988’de Irak’ın Kürdistan Bölgesi’nde İran sınırına yakın Halepçe kentini 3 gün boyunca zehirli gazlarla bombaladı. tarihe “Halibis katliamı” olarak geçti.
Dünya Sağlık Örgütü raporuna göre, bu kimyasal saldırı şimdiye kadar 43.753’ten fazla kişinin ölümüne ve 61.000’den fazla kişinin sakat kalmasına neden oldu. MSF ekibi hardal gazı kullanıldığını doğruladı.
Belçikalı ve Hollandalı doktorlardan oluşan ekip, kullanılan zehirler arasında siyanürün de olabileceğini bildirdi.
Halepçe katliamı, bombaların ortasında annesine koşan bir çocuğun dilinden dökülen “anne elma kokar” sözü ve gazeteci Ramazan Öztürk’ün “sessiz” dediği görüntüsüyle hafızalara kazındı. bir tanık”.
Bombalamadan önce yaklaşık 75.000 nüfusa sahip olan Halepçe şehri harap halde kalırken, bombalamadan sonra Halepçe’nin büyük bir kısmı boşaltıldı. On binlerce insan, akrabalarını bile gömemeden İran ve Türkiye’ye geçmeye çalıştı. Birçok insan yolda ya da yerleştirildikleri kamplarda açlık ve susuzluktan öldü.
Katliamın ardından Halepçe’ye giden gazetecilerin objektiflerine yansıyan görüntüler, dramın boyutlarını gözler önüne serdi. Evlerin avlularında, kapı eşiklerinde, tırlarda, tarlaların ortasında ve yol kenarlarında çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan yüzlerce yanmış ceset vardı. Katliamın ardından Halepçe’ye ilk gidenlerden Ramazan Öztürk’ün çektiği fotoğrafta, bombalı saldırı sırasında oğluyla birlikte kaçmaya çalışırken merdivenin üzerine düşerek hayatını kaybeden Omar Zawer görülüyor. Bu görüntü aynı zamanda Halepçe trajedisinin de simgesi haline geldi. Bu portreden sonra Halepçe’de Ömer Zaver’in büstünü yaptı. Resmin sahibi Ramazan Öztürk, heykeltıraşa neden Ömer Zawer’i sormuş. diye sorunca heykeltıraş şu cevabı verdi: “Omar Zawer ölürken bile çocuğuna ağırlığını vermemek için kolundan destek aldı. Son nefesini verirken bile o koruma ve babalık duygusuyla hareket etti.” ”
Kaçıyorlardı, ölmüşlerdi.
Kılıçdaroğlu’nun siyasi parti ziyareti belli oldu
Evlerinin sığınağına saklanan Halepçeli genç bir kadın, “Önce helikopterler geldi, sonra uçaklar. Bombalar birer birer atıldı. Dışarısı çok sessizdi ama hayvanlar ölüyordu. Koyunlar ve hayvanlar ölüyordu.” keçiler ölüyordu.Gözlerimiz kızarıyordu bazılarımızın gözlerinde yaş vardı.Koşmaya karar verdik.İneğimiz köşede yatıyordu.Koşar gibi hızlı hızlı nefes alıyorduk.Ağaçların yaprakları dökülüyordu. sonbahar gibi yağıyordu.her yerde insanlar ölüyordu.çocuk daha fazla ilerleyemeyince anne babası korkudan paniğe kapılarak onu yol kenarına bıraktılar.aynı şekilde yaşlılar da geride kaldı.koşuyorlardı ve nefes alamıyor ve ölüyorlardı.” .
soykırımla ilgili
Enfal Harekatı ve Halepçe katliamı kapsamındaki uygulamalar da Birleşmiş Milletler Soykırımın Önlenmesine ve Cezalandırılmasına Dair Sözleşme ve Uluslararası Ceza Mahkemesi Roma Statüsü kapsamındaki soykırım tanımına uygundur. Bu nedenle Saddam Hüseyin rejiminin devrilmesinin ardından Halepçe katliamı 1 Mart 2010 tarihinde Irak Ağır Ceza Mahkemesi tarafından soykırım olarak kabul edildi. Sonraki süreçte Irak Meclisi ve Irak Kürdistan Bölgesel Konseyi Halepçe’yi bir soykırım olarak tanıdı. soykırım. Halepçe’nin de içinde yer aldığı Enfal katliamı bugün Norveç, İsveç ve Birleşik Krallık tarafından “Kürt soykırımı” olarak kabul ediliyor. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin Enfal ve Halepçe katliamlarını soykırım ilan etmesi için Türkiye’de kanun teklifleri yapılıyor.
Saddam Hüseyin ve Hasan Ali’ye kısıtlama getirildi
2003’te devrilen Saddam Hüseyin, Kürtlere yönelik Enfal katliamında 180 bin kişinin katledilmesinden yargılanıyordu. Ancak 2006 yılında Duceyl katliamı nedeniyle aldığı idam cezası ile idam edildi. Ölümünden sonra Kürtlere karşı “soykırım” yapmaktan yargılandığı davada suçlu bulundu. Saddam Hüseyin’in “Kimyasal Ali” lakaplı kuzeni Ali Hasan el-Mecid, Halepçe katliamı da dahil olmak üzere zehirli gaz saldırıları emrini verdiği için 2010 yılında idam edildi.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]