Bu dağların arasında tökezleyerek çoğalmaya başlayan halklar artık bu dağlarda ve ormanlarda yaşayamaz hale geldi. Çünkü onlar için çok dardı. Hayat şimdi çok zor. Dağların arasındaki tek geçitten geçmek de çok zordu. Hepsi toplanıp bu dar koridoru nasıl geçeceklerini düşündüler ve bir çıkış yolu aradılar.
Bu geçitte bir demir madeni vardı. Bu madeni işletiyor ve eriterek sürekli demir çıkarıyorlardı. Başka çare bulamayınca bu demir kapıyı eritip çıkmaya karar vermişler. Hepsi bir araya toplanmış, ormandan yakacak odun toplamış, eşeklerle bir sürü kömür getirmişler. Körük de yaptılar.
Bu körükleri yapmak için yetmiş at ve boğa kestiler. Derileri soyuldu ve çivilendi. Topladıkları odun ve kömür dağını geçidin önüne yığdılar. Körükleri, ateş yakıldığında dağın hemen eriyip delip geçeceği şekilde ayarlamışlar ve körükler üflemeye başlamış. Sonunda ateş yakıldı, körükler çalıştı ve kapı eriyip paramparça oldu.
Aynı zamanda bol miktarda demir de elde edildi. Tabi yol açılınca içeride mahsur kalanların hepsi kolaylıkla dışarı çıkabildi. Bu şekilde bozkır boyunca yayıldılar ve hepsi bir yere yerleşti.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]