Çoğu botanikçiye göre, eğrelti otları psilopsida’dan gelmektedir. Ayrıca ilk olarak Devoniyen döneminde ortaya çıktılar ve Karbonifer döneminde önemli ölçüde arttılar. Bu bitkilerde, geç Paleozoik’teki düşüş, psilopsida, kibrit çöpleri ve atkuyruğundaki düşüşten daha az şiddetliydi. Günümüzde pek çok çeşidi mevcuttur.
Eğrelti otları, iyi gelişmiş damar sistemleri, kökleri, gövdeleri ve yaprakları olan oldukça gelişmiş bitkilerdir. Yaprakların oluşumunun kükürt bitkisinden farklı olduğu düşünülmektedir. İki brakte yerine, düzleştirilmiş ve kafeslenmiş dallanan gövdeler olabilirler. Bu, küçük bir terminal dal grubunun aynı düzlemde hizalanmış olabileceği ve aralarındaki boşlukların doku ile doldurulmuş olabileceği anlamına gelir. Bu büyük yapraklar, fotosentez için at kuyruğu ve kibrit çöplerinden çıkan yapraklardan daha fazla yüzey alanı sağlar.
Eğrelti otu yaprakları çoğunlukla bileşik, bazen basittir. Bileşik yapraklar, bitkiye dantelli bir görünüm veren birçok küçük yaprakçığa bölünmüştür. Tropik bölgelerde yaşayan ağaç eğreltiotu gibi birkaç eğrelti otu türünde gövde kalın ve diktir. Ancak günümüz eğrelti otlarında, özellikle ılıman kuşakta yetişenlerde, gövdeler sürünücü veya yer altında ve sadece normalde büyük olan yapraklar görülüyor. Büyük yapraklı eğrelti otu, diploid bir sporofit aşaması oluşturur. Sporlar, bazı yaprakların (sporofiller) alt yüzeyindeki sporangium’da oluşur. Bazı türlerde, değiştirilmiş sporofiller, üreme işine katılmayan nispeten yaprak benzeridir. Diğer türlerde sporofiller bitki yapraklarından çok farklı görünür; Bazen başak şeklindeki yapıları oluşturan sporofiller, yapraklara hiç benzemeyecek kadar çok değişikliğe uğramıştır.
Zamanımızda yaşayan eğrelti otlarının çoğu heterotroftur, yani tüm sporları birbirine benzer. Çimlenmeden sonra, sporlar hem arkegonyum hem de anteridyum taşıyan gametofitleri oluşturur. Bu miselyumlar çok küçük (çapı 1 cm’den az), ince ve az ya da çok morfomorfiktir. Çoğu insan eğrelti otlarındaki sporları tanır. Ancak plasenta aşamalarını asla bilmezler. Eğrelti otları oldukları akıllarına gelmedi. Bununla birlikte, gametofit eğreltiotu, küçük ve belirsiz olmasına rağmen, bağımsız bir fotosentetik organizmadır. Bunlardaki yavrular, beş büyük evrenden oluşur. Bununla birlikte, yavruda çok hücreli haploid aşama önemli ölçüde azaldı ve çok hücreli diploid aşama önem kazandı.
Eğrelti otları (yukarıda tartışılan damarlı demet bitkilerinin üç ilkel grubuna ek olarak) bazı açılardan karadaki yaşama yosunlardan daha iyi uyum sağlamış değillerdi. Vasküler fasikül sporofitleri daha kuru ortamlarda hayatta kalabilir ve büyüyebilir; Ancak damar demetleri olmayan bu bitkilerde serbestçe yaşayan gametofitlerin ancak nemli ortamlarda yaşayabilmesi, spermlerin kamçılı olması ve archegonium’daki yumurta hücrelerine yüzmek için bir su tabakasına ihtiyaç duyması ve gençlerin yavrular gibi birçok nedenden dolayı. sporofit, herhangi bir korunmuş tohum benzeri aşamadan geçmeden doğrudan zigottan gelişir.Bu bitkiler, en azından belirli bir miktarda nemin olduğu habitatlarda çok iyi yaşarlar.
kaynak:
Biyoloji; James L. Gould ve William T. Keaton
yazar: bronzlaştırıcı tonik
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]