Dumlupınar Felaket
Artık Türk denizcilik tarihinin ana konularından biri haline gelmiştir. Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan sonra meydana gelen en büyük deniz kazalarından biri olarak tarihe kalın harflerle geçen bu trajik olay, arkasında çok ilginç hikayeler bırakarak olayı daha da dramatik hale getirdi. Söz konusu denizaltı, Türk Donanması’na katılmadan önce ABD Donanması’nda hizmet veriyordu. Bu, denizaltının “işe alındığı” anlamına gelir. Amerika Birleşik Devletleri ile hizmetteyken “SS Blower” olarak adlandırılan bu denizaltı, Amerika Birleşik Devletleri’nin önde gelen şirketlerinden biri olan “Electric Boat Company” tarafından Connecticut, Groton’da üretildi. . 15 Temmuz 1943’te üretimi tamamlanınca temel atıldı. Bu tarihle son testleri gerçekleştirilen denizaltı, 23 Nisan 1944’te soğuk suda buluşturuldu. Ardından 10 Ağustos 1944’te ilk görevine çıkan SS Blower, bu görevi başarıyla tamamladı. 16 Kasım 1950 tarihine kadar ABD Donanması’nda görev yapan denizaltı, bu tarihten sonra satışa çıkarılarak Türkiye’ye satıldı. 16 Kasım 1950’de denizaltıyı satın alan Türkiye Cumhuriyeti, SS Blower olan adını “TCG Dumlupınar” olarak değiştirdi.
1950’lerin sonunda Türklere satılan denizaltı, şu anda Türkiye Cumhuriyeti’nin hizmetinde. Balao’nun dizel-elektrikli denizaltısı “Dumlupınar” 95 metre uzunluğunda. Sınıfının en iyileri arasında gösterilen Dumlupınar, 8,31 m’lik genişliği ve 5,13 m’lik su emme kapasitesiyle öne geçti. Su altında saatte 3,7 kilometre hıza sahip olan Dumlupınar, su yüzeyinde 1,62 kilometre hıza çıkabildi. Menzili 20 bin km olan Dumlupınar, 75 saat boyunca tam sürat seyir yapabilmektedir. 80 kişi kapasiteli Dumlupınar, filoya katılmasından yaklaşık 2,5 yıl sonra NATO manevrası için karayolundan dönerken İsveç bandıralı Napoland kuru yük gemisiyle saat 14.10 sıralarında çarpıştı. Bu çarpışma sonucu büyük zarar gören Dumlupınar başından su çekmeye başladı ve doğal olarak yapısı gereği deniz çok hızlı bir şekilde gecenin dondurucu sularının altına gömüldü. Çarpışma anında denizde, ancak bu sekiz kişiden ikisi geminin pervanelerine çarparak hayatını kaybetti ve hayatını kaybetti. Pervaneye düşen tek kişi hayatını kaybederken, 70’ten fazla Türk askeri soğuk sularda kurtarılmayı bekliyordu. Ancak daha sonra sadece 22 kişinin güvenli ve susuz bölüme gelebildiği ortaya çıktı. Bu 22 kişi uzun süre denizaltının kıçından kurtarılmayı bekledi. Batan şamandıranın yüzeye çıkması nedeniyle bu bekleyiş umut dolu olsa da askerleri kurtarmak için yeterli tecrübenin olmadığı sonradan anlaşıldı.
Dumlupınar batmasına rağmen 70 saat daha hayatta kalan askerler, kötü hava koşulları nedeniyle kurtarılamadı ve oksijensizlik nedeniyle hepsi hayatını kaybetti. 4 Nisan 1953’te Çanakkale açıklarında meydana gelen söz konusu olay, Türk Deniz Kuvvetleri tarihinin en trajik olaylarından biriydi.
yazar:Emir Karasu
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın