Dijital Vatandaşlık, öğretmenlerin, teknoloji liderlerinin ve ebeveynlerin öğrencilerin/çocukların/teknoloji meraklılarının teknolojiyi uygun şekilde kullanmak için bilmeleri gerekenleri anlamalarına yardımcı olan bir etkinliği tanımlar. Dijital vatandaşlık sadece bir eğitim aracı değildir; Öğrencileri/teknoloji kullanıcılarını teknoloji dolu bir toplum için hazırlamanın bir yoludur. Dijital vatandaşlık, teknolojinin uygun ve sorumlu kullanımı için bir standarttır. Öğrenciler ve yetişkinler teknolojiyi kötüye kullanmaktan korkuyor ve ne yapacaklarından emin değiller. Uygun teknolojinin kullanılması bu sorunları ortadan kaldırır.
İçindekiler
Bugün dijital vatandaşlık
Dijital vatandaşlık konusu sadece Amerika Birleşik Devletleri’nde değil, tüm dünyada ilgi görüyor. Okullarda Kendi Cihazını Getir (BYOD) ve 1:1 girişimlerinin artmasıyla, teknolojinin sorumlu kullanımı hakkında konuşmak zorunludur. Bu konuda çalışan birçok kurum ve kişi bulunmaktadır. Dijital vatandaşlığın 9 unsuru vardır:
Dijital vatandaşlığın dokuz ayağı
1- Dijital Erişim:
Teknoloji söz konusu olduğunda herkes aynı fırsatlara sahip değildir. Eşit dijital haklar için çalışmak ve çevrimiçi erişimi teşvik etmek, dijital vatandaşlığın başlangıç noktasıdır. Dijital dışlama, bu araçları kullanan bir toplum olarak büyümeyi giderek zorlaştırıyor. Teknolojiye erişimi etkinleştirmeye ve genişletmeye yardımcı olmak, tüm dijital yerliler için bir hedef olmalıdır. Kullanıcılar, bazılarının sınırlı erişime sahip olabileceğini akılda tutmalıdır, bu nedenle başka kaynaklar sağlanmalıdır. Aktif bir vatandaş olmak için kimsenin dijital erişiminin reddedilmemesini sağlamayı taahhüt eden bir erişim programıdır.
2- Dijital Ticaret:
Teknoloji kullanıcılarının piyasa ekonomisinin büyük bir bölümünün elektronik olarak yapıldığını bilmesi gerekiyor. Yasal değiş tokuşlar gerçekleşir, ancak alıcı veya satıcı bunlarla ilgili sorunların farkında olmalıdır. Oyuncaklar, giysiler, arabalar, yiyecekler vb. için çevrimiçi alışveriş. alınır. Aynı zamanda, bazı ülkelerin yasalarına veya ahlak kurallarına aykırı olan (yasa dışı indirme, pornografi ve kumar gibi faaliyetleri içerebilir) eşit miktarda mal ve hizmet ortaya çıkar. Kullanıcıların yeni dijital ekonomide nasıl etkili tüketiciler olacaklarını öğrenmeleri gerekiyor.
3- Dijital İletişim:
Dijital devrimdeki önemli değişikliklerden biri, herkesin başkalarıyla iletişim kurabilmesidir. On dokuzuncu yüzyılda iletişim biçimleri sınırlıydı. 21. yüzyılda iletişim araçları çok çeşitli seçenekler sunmaktadır (örn. e-posta, cep telefonları, anlık mesajlaşma). Genişleyen dijital iletişim seçenekleri her şeyi değiştirdi çünkü insanlar sürekli olarak başkalarıyla iletişim kurabiliyor. Artık herkes, herhangi bir zamanda, herhangi bir yerde, herhangi biriyle iletişim kurma ve işbirliği yapma yeteneğine sahip. Ne yazık ki, pek çok kullanıcıya, bu kadar çok farklı dijital iletişim seçeneğiyle karşı karşıya kaldıklarında nasıl uygun kararlar verecekleri öğretilmiyor.
4- Dijital okuryazarlık:
Okullar teknolojinin aşılanmasında büyük adımlar atarken, yapılması gereken daha çok şey var. Hangi teknolojilerin öğretilmesi ve nasıl kullanılması gerektiğine dair yeni bir odaklanmaya ihtiyaç vardır. Okullarda kullanılmayan iş yerlerine yeni teknolojiler giriyor (örneğin video konferans ve wiki gibi çevrimiçi paylaşım alanları). Ayrıca, birçok farklı meslekten çalışanın acil bilgiye ihtiyacı vardır (zamanında bilgi). Bu süreç, karmaşık arama ve işleme becerileri (örn. bilişim okuryazarlığı) gerektirir. Öğrencilere dijital bir toplumda nasıl öğrenecekleri öğretilmelidir. Başka bir deyişle, öğrencilere herhangi bir şeyi, herhangi bir zamanda, herhangi bir yerde öğrenmeleri öğretilmelidir. Ticaret, ordu ve tıp, teknolojinin 21. yüzyılda nasıl farklı şekilde kullanılabileceğinin mükemmel örnekleridir. Yeni teknolojiler ortaya çıktıkça, öğrencilerin bunları nasıl hızlı ve uygun bir şekilde kullanacaklarını öğrenmeleri gerekir. Dijital vatandaşlık, insanları yeni bir şekilde eğitmeyi içerir; Bu bireyler yüksek derecede bilgi okuryazarlığı becerileri gerektirir.
5- Dijital görgü kuralları:
Teknoloji kullanıcıları, dijital vatandaşlıkla uğraşırken bu alanı en acil sorunlardan biri olarak görüyor. İnsanlar teknolojiyi kullanmadan önce dijital görgü kurallarını öğrenmiyorlar. Kurallar ve politikalar oluşturmak yeterli değil, herkese bu yeni toplumda sorumlu dijital vatandaşlar olmayı öğretmeliyiz.
6- Dijital Hukuk:
Dijital hukuk, toplumdaki teknolojinin etiği ile ilgilenir. Ahlak dışı kullanım hırsızlık ve/veya suç şeklinde kendini gösterir. Etik kullanım, toplumun yasalarına uyma şeklinde kendini gösterir. Kullanıcıların, çevrimiçi olarak başkalarının çalışmalarına, kimliklerine veya mülklerine zarar vermenin suç olduğunu anlamaları gerekir. Toplulukta, kullanıcıların bilmesi gereken belirli sosyal kurallar vardır. Bu yasalar çevrimiçi faaliyet gösteren herkes için geçerlidir. Başkalarına bilgi vermek, yasa dışı müzik indirmek, intihal yapmak, yıkıcı solucanlar, virüsler veya Truva atları oluşturmak, spam göndermek veya herhangi birinin kimliğini veya mülkünü çalmak etik değildir.
7- Dijital Haklar ve Sorumluluklar:
ABD Anayasasında olduğu gibi, her dijital vatandaşa tanınan bir dizi temel hak vardır. Dijital yerliler mahremiyet, ifade özgürlüğü vb. isterler. hakları vardır. Temel dijital haklar dijital dünyada ele alınmalı, tartışılmalı ve anlaşılmalıdır. Bu haklarla birlikte sorumluluk da gelir. Kullanıcılar, teknolojinin uygun şekilde nasıl kullanılacağını belirlemeye yardımcı olacaktır. Dijital bir toplumda, herkesin üretken olabilmesi için bu iki alanın birlikte çalışması gerekir.
8. Dijital Sağlık ve Zindelik:
Göz güvenliği, tekrarlayan zorlanma sendromu ve güçlü ergonomik uygulamalar, yeni teknolojik dünyada ele alınması gereken konulardır. Fiziksel sorunların yanı sıra internet bağımlılığı gibi giderek yaygınlaşan psikolojik sorunlar da vardır. Kullanıcılara teknolojinin riskleri olduğu öğretilmelidir. Dijital vatandaşlık, teknoloji kullanıcılarına eğitim ve öğretim yoluyla kendilerini nasıl koruyacaklarının öğretildiği bir kültürü içerir.
9- Dijital güvenlik (kendini koruma):
Dijital toplumda/vatandaşlıkta, başkalarını gücendiren insanlar var. Güvenliğimiz için toplumun diğer üyelerine güvenmek yeterli değildir. Evlerimizde, biraz koruma sağlamak için kapılarımıza kilitler ve evlerimize yangın alarmları taktık. Aynısı dijital güvenlik için de geçerli olmalıdır. Cihazlarımızın virüs korumasına, veri yedeklemesine ve hızlı kontrolüne ihtiyacımız var. Sorumlu vatandaşlar olarak, bilgilerimizi bozulabilecek veya zarar görebilecek dış güçlerden korumalıyız.
kaynak:
aranan
yazar: Tuncay Bayraktar
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]