Euro bölgesi,
Avrupa Birliği’nin bugün geldiği olağanüstü noktayı gösteren en önemli isimler arasında yer alıyor. Bugün Avro Bölgesi olarak anılsa da aslında burası Avro Bölgesi’dir. Avrupa Birliği’nin kuruluş gerekçesinin en önemlisinin ekonomik kaygılar olduğuna şüphe yok. Başka bir deyişle, birinci ve ikinci. İkinci Dünya Savaşı sırasında meydana gelen yıkımın temel nedeni, Almanya’nın korkunç bir kızla sanayileşmesi sonucu hammadde ve iş gücü ihtiyacıydı. Bu kadar milletin bir arada yaşadığı bu kıtada bu anlamda barışı sağlamak çok zordur. Ülkeler arasında ortak bir pazar oluşturulmadıkça. Mevcut durumun tamamen farkında olan ve çözümünü bilen Amerika Birleşik Devletleri, ii. Dünya Savaşı’na girdiğinde, girmeden önce Fransa ile yaptığı görüşmede bir Avrupa Birleşik Devletleri fikrini tartıştı ve konu hakkında söz aldı. Savaş bittikten sonra bile kazanan tarafta yer alan Müttefikler, Avrupa Birliği’nin temellerini atan Avrupa Kömür ve Çelik Anlaşması’nı uygulamaya koyuldu. Bu anlamda girişimci Fransa liderliğinde Almanya, İtalya, Hollanda, Belçika ve Lüksemburg’u bir araya getirdi. Bu görüşmeden sonra durumu uzaktan izleyen İngiltere, söz konusu yapıdan şüpheleniyordu.
Bu kurucu milletler beklentilerin de ötesine geçerek diğer ülkelerin de iştahını kabartacak sonuçlar elde ettiler. Buna göre ilk resmi üyelik başvurusu Yunanistan’dan geldi, bu da bizi daha sonra başlatacak. Yunanistan’ın üyeliği 1981’e ulaşmış olsa da, bu zamana kadar Birleşik Krallık, Danimarka ve İrlanda ilk genişlemenin bir parçasını oluşturdu. Durumdan şüphelenen Birleşik Krallık şüpheciliğini sürdürdü ancak dışarıda kalıp Almanya ve Fransa’nın politikalarını izlemek istemedi. Dernek hızlı bir yükseliş yaşasa da üye sayısı katlanarak artıyor. Yunanistan’ın ilhakından sonra 1986’da bir genişleme daha gerçekleşti. Bu dönemde Portekiz ve İspanya birlik üyeliği imzaladı. Ardından 1995 yılında Avusturya, İsveç ve Finlandiya gibi son derece zengin ülkeler Avrupa Birliği’ne katıldı. Bu dönemde zaten refah devletleri bünyesine dahil olan bu kurum, 2002 yılında tek para birimi olan euro’ya geçiş yapmıştır. 2004 yılına kadar hiçbir sorun yaşamayan Avrupa Birliği, bu süreçte tanık olduğu bilinçsiz genişlemenin ardından ciddi şekilde tartışılır hale gelmiştir. Dönem. Çünkü 2004 ve 2007’de birliğe üye olan ülkeler zaten çok fakir Doğu Avrupa ülkeleriydi. Yine de bir şekilde onlara söz verildi ve bu söz tutuldu. Buradaki en büyük sebep aslında Rusya idi. Bir başka açıdan da bu ülkelerin Avrupa Birliği’ne kabulü Rusya’nın artık bunda hiçbir şekilde söz sahibi olamayacağı gerçeğiydi.
Ancak bu gerçek, Avrupa Birliği’ne çok acı bir faturayı da beraberinde getirdi. Ciddi bir durgunluk ve kriz dönemine giren Avrupa ülkeleri de tek para birimi sorunuyla karşı karşıya kaldı. Yunanistan gibi alım gücü görece düşük olan ülkelerin euroya yönelmesi krizi hızlandırdı. Başta Birleşik Krallık olmak üzere bazı ülkeler kendi para birimlerini korumuştur. İsveç bu ülkeler arasında yer almaktadır. Ekonomik birliğin sağlanabilmesi için öncelikle parasal birliğin oluşturulması gerekmektedir. Bu, birbiriyle kabaca aynı satın alma gücüne sahip ekonomileri olan ülkeler arasında yapılabilir. Bugün Avrupa Birliği’nin 28 resmi üyesi var ve bunların sadece 19’u avro bölgesinde. Birleşik Krallık, Polonya, İsveç, Çek Cumhuriyeti, Hırvatistan, Macaristan, Romanya, Bulgaristan ve Danimarka, Euro bölgesine üye olmalarına rağmen üye olmayan ülkeler arasında yer almaktadır. Euro bölgesi resmi olarak 1 Ocak 1999’da kuruldu. 2002’de öldü.
yazar:Emir Karasu
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]