1876-1896 yılları arasındaki ikinci dönemin ünlü temsilcileri Rekayzad Mahmud Ekram, Abdolhak Hamid Tarhan, Sami Paşazad Sezay ve Nayzad Nazım’dır. İkinci dönem yazarlarının sanat anlayışları birinci döneminkinden farklıdır. İkinci dönemde sanat sanat içindir anlayışıyla eserler verildi. Bunun nedeni, yönetimin bu dönemde daha baskıcı davranmasıdır.
Bu dönemde Batı edebiyatından örnekler daha başarılı bir şekilde sunulur. O dönemin sanatçıları devlet işleri, siyaset ve sosyal meselelerle değil, sadece sanatla ilgileniyorlardı. İlk dönem sanatçıları toplumsal sorunlarla ilgilenirken, bu dönem sanatçıları kişisel sorunlar ve temalarla ilgilenmişlerdir. Bu yüzden dilleri daha ağırdır. Dönemin romanlarında gerçekçilik, şiirlerinde romantizm etkili olmuştur.
dönem kitabı
Rikizade Mahmud Ekrem (1847-1914): Şiir, roman, hikâye, tiyatro, tenkit ve edebiyat araştırmaları türlerinde eserler vermiştir. Şiirlerinde keder ve acıyı konu alır. Ölümü anlatan doğa manzaraları, hüzünlü duygular, romantik güzellikler, solmuş güller, kitap sayfalarının arasında kurumuş çiçekler, küçük kuşlar şiirlerinin konuları arasındadır. Oğlu Ahmedinejad’ın ölümü. Hüzünlü ve mutlu şiirler yazmasında etkili olmuştur. Literatürde yeniliği destekler. Naji hocayla bu konular hakkında tartışmalar oldu.
o çalışıyor:
Nağme-i Seher: Şiir
Yadiger Sabbah: Şiir
Perişan: şiir
Zemzem: Şiir. Giriş bölümü düşüncelerini ve edebiyat eleştirilerini içermektedir. (Nagy Hoca bu çalışmaya “Demdeme” ile cevap vermiştir).
Muhsin Bey: Hikaye
Shamsa: Bir hikaye
Araba aşığı: bir roman. Gerçekçiliğin etkisi altında yazdı ve Batı hayranlığının önüne geçen egzotik durumları eleştirdi.
Kim bilir çok şey yanlıştır: komedi
Afifa Angelique: Tiyatro
Fosil: Tiyatro
Atala: Tiyatro
Talim-i edebiyat: Edebî bilgileri içerir.
Samipaşazade Sezai (1860-1936): Batı tarzı öyküleri ve romanı vardır. Sergüzeşt romanı gerçekçiliğe doğru bir adımdır. Little Things adlı öykü kitabı, Fransız Realistlerinin sanatını anlamak için uygundur. “Raml-edib” bazı makaleler, hikayeler ve konuşmalar içerir. Romantik özellikler taşıyan şiirler de yazmıştır. “Şiir” adlı bir oyunu da vardır. İslam’ın mersiyesinde, yeğeni İklal’in ölümü hakkında nesir ve hatıralarının bir kısmı yazılmıştır.
Abdülhak Hammat Tarhan (1852-1937): Edebiyatta Batılılaşmanın başlıca devrimcisidir. Azam Gölü olarak bilinir. Kurallara uymayan, Batı şiirinde gördüğü her yeniliği Türk şiirine uygulayan, divanı bitiren odur. Doğu ve Batı şiirini işlendiği yerlere giderek öğrenin. Sanatının romantik etkileri var. Lirik belagatiyle dikkat çeken şiirlerinde hikâyeciye, kafiyeye, söze ve dile çok az dikkat etmiştir. Coşku ve yücelik, söz tutarsızlığı onun şiirlerinde önemli özelliklerdir. Şiirlerinde ve oyunlarında tarihî temalar önemli yer tutar. Soyut kavramlar, hayat, tabiat, ölüm, insan onun temalarıdır.
Şiirleri: Sahra, Beldi, Makber, Mitt, Bunlar Bunlar, Hackle, Bala’dan Ses, Gram…
Yaklaşık yirmi tiyatrosu vardır. Sahnelenmesi imkansız olan oyunlar yazdı. Bu çalışmalarda insanların yanı sıra ölüler, ruhlar, hayaletler ve periler de yer almaktadır. Tiyatroda egzotik, tarihi, vatansever ve dini temaları ele aldı. Bazı oyunları Shakespeare’den etkilenmiştir. Hepsi oyun, bazıları nesir, bazıları şiir. İlk tiyatro eseri Macera-yı Aşk’tır. Tarık, Finten, Eşber, Nesteren, Sardanapal, İlhan, Hakan ve Liberte önemli tiyatro eserleridir.
Nabizad Nazım (1862-1893): Romanları ve hikâyeleriyle realizm ve natüralizmin temsilcisi. Karabebek, edebiyatımızda Anadolu ile ilgili ilk hikâyedir. Köy romanı olarak bilinir. Köy hayatı tam bir gerçekçilikle yansıtılıyor. Zehra psikolojik romanın ilk örneğidir. Betimlemeler ve tahliller eserde geniş yer tutar.
Diğer hikayeler: Athari, Hafıza, Aşk, Hisbah
Al-Muallem Al-Nashi (1850-1893): Antik Şiirin Savunucusu ve Temsilcisi. Recaizade ile eski ve yeni versiyon hakkında tartışmalar oldu. Naci göze hoş gelen kafiye, Recaizade kulağa hoş gelen kafiye demiştir. Tartışma konusu, eski metindeki “abes” ve “muktebes” kelimelerinin kafiyeli olup olmadığıdır. Batı şiirini benimsemese de bu alanda başarılı şiirler yazmıştır.
Şiir kitapları: Ateşpare, erare, Füruzan, Sünbüle
Edebi Eser: Eedipal İlhamları
Sözlük: Lûgat-ı Naci
Orta kuşak (1880-1896)
Tanzimat edebiyatının ikinci bölümü ile Servet-i Fünun arasındaki dönem. Bu nesil, Servet-i Fünun’un yaratıcısıdır. Çoğunlukla Rikizad Mahmud Akram ve Moallem Naji’den etkilendiler. Bu dönemde eski ve yeni tartışmalar yaşandı (Akram Nagy). Tabiat bu dönemde edebiyatımıza girdi ve tartışıldı (Basir Füvat natüralizmi savundu). Mustezat ve Sonnet ücretsiz kullanıldı. Cümleleri tek satırda bitirme kavramı terk edildi. Yeni bileşikler ve kelimeler bulunur. Kafiyesiz şiirler de yazılmıştır. Kulak için bir kafiye deneyin.
dönem sanatçıları
Abdul Halim Mamdouh, Ali Farouh, Ali Kamal, Ali Nusrat, Andalib Muhammad Faeq Asaad, Bashir Fouad, Fatima Ali, Fadli Najeeb, Ismail Safa, Ismat Bey, Muhammed Celal, Menmin, Lizad Muhammed Taher, Nabizad Nazım.
Bu dönemde birkaç dergi yayınlandı, yaklaşık elli:
Bahçe, Şark, Hazine-i Evrak, Mecmua-i şar-ı Edebiye, Mecmua-i Ebuzziya, Hafta, Afak, Güneş, Berk, Gayret, Risale-i Hafi, Nokta, Servet-i Fünun (1928 sonrası uyanış olarak) ), Mektep, Hazine-i Fünun Malûmat, Resimli Gazete…
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın