Doğu’da barış hakim olduğunda, Batı bir savaş alanıydı. Romalılar ile Partlar arasında uzun süredir devam eden sorunlar, ilk Roma İmparatoru Augustus’un diplomatik başarısıyla sona erdi ve iki taraf arasında bir barış süreci başladı. Bu barış süreci, İpek Yolu’nun batısını daha güvenli hale getirdi ve Uzak Doğu ile ticaret yeniden sağlandı. Geç antik dönemde, Roma-Pers Savaşları, Doğu Roma, yani Bizans ve Sasani İmparatorluğu arasındaki ticareti engelledi.
İpek Yolu, İpek Yolu üzerindeki Pers hakimiyetini sona erdiren Tang Hanedanlığı döneminde başka bir yükseliş dönemi yaşadı. İkinci İmparator Tang Taizong, Orta Asya’nın çoğunu ve Tarım Vadisi’ni kontrol ediyordu. Bizans İmparatorluğu, yedinci yüzyılda Asya’daki topraklarının bir kısmını Müslümanların ele geçirmesinden sonra zaman zaman İpek Yolu ile bağlantısını korumayı başardı ve burası uzun süre Doğu’dan gelen mallar için önemli bir geçiş noktası olarak hizmet etti. Tang döneminden sonra İpek Yolu üzerindeki ticaret trafiği azalmaya başladı. Bunun nedeni, Beş Hanedanlık döneminde Tang Hanedanlığı’nda iç istikrarın sağlanmasının mümkün olmaması ve ticaret yollarının güvenliğinin azalmasıydı. Avrupa ile Asya arasındaki ticaret, veba salgınları nedeniyle uzun süre askıya alındı ve gerçekleşmedi.
Moğollar, 13. yüzyılda Asya ile Avrupa arasında doğrudan bir ilişki kurulmasına büyük katkı sağladılar. Moğol istilaları sık ve yaygın iletişim çağının başlangıcında etkili olmuştur. Bu durum Moğolların fethettikleri yerlerde rejimlerini kurduktan sonra yabancılarla iletişim kurarak yönetimlerini sürdürmeleri ile sağlanmıştır. Bu dönemde Babürlerin yabancılara misafirperverliği sayesinde ticaret yeniden canlandı.
Ancak Babür İmparatorluğu’nun ömrü uzun sürmedi ve 1262’de tüm imparatorluğun çöküşü başladı. Buna rağmen İpek Yolu’nun doğu kesiminin güvenliği uzun süre Kubilay Han döneminde sağlanmıştır. Çin milliyetçiliği canlanmaya başladı. 1368’de dış politikada Moğol varlıklarına karşı saldırgan bir duruş sergileyen Ming hanedanına yabancı hakimiyeti son verdi. Moğollar altındaki kolaylığa rağmen, İpek Yolu üzerindeki ticaret hiçbir zaman Tang Hanedanlığı düzeyine ulaşmadı. Song Hanedanlığı döneminde İpek Yolu önemini kaybetmeye devam etti. Çin deniz ticareti ve Arapların koyduğu yüksek gümrük vergileri sayesinde Güneydoğu Asya’da yeni pazarların keşfedilmesi nedeniyle İpek Yolu daha az elverişliydi.
Yeni Çağ’ın başlarında, Avrupalı denizciler dünyaya açıldıkça İpek Yolu önemini tamamen yitirdi. Böylece uzun seferler ve aracılara mal teslimi yerine daha az zaman alan ve daha direkt olarak gerçekleştirilen deniz taşımacılığı önem kazanmıştır. İpek Yolu’nun yerini gemiler aldı. Çinli tüccarlar, Junk adı verilen gemileriyle Hindistan’a ve hatta Arap ülkelerine gidebiliyorlardı. Avrupalı tüccarların Çin ile ticareti Song Hanedanlığı’ndan beri kısıtlanmıştı. Bu nedenle Avrupalıların deniz yolculukları yoluyla ana hedeflerinden biri Hetai’ye ulaşmaktı.
Önce 1514’te Portekizliler Çin’e geldiler ve orada aktif ticarete başladılar; Ancak bu pazar daha sonra İspanyolların eline geçti. 16. yüzyıldan itibaren imparatorluk, Yeni Dünya’daki Avrupa kolonilerinden başlıca yararlananlar arasında yer aldı. Kolonilerden çıkarılan cevherin çoğu Avrupalılara satılmak üzere Çin’e gönderildi. Ticaret gemileri, Avrupa soylularına lüks mallar ve sanat eserleri sağlamak için Doğu Asya’ya ulaşmak için İpek Yolu olarak hizmet etti.
Petrol yataklarının bulunmasıyla İpek Yolu yeniden önem kazanmaya başladı. Yeni yollar yapıldı, ıssız alanlara ulaşım kolaylaştırıldı, alanlar sanayileştirildi. Ayrıca eski ticaret yolları da onarılarak turizm amaçlı kullanılmaya başlandı. 32 Asya ülkesinin katılımı ve Birleşmiş Milletler’in desteğiyle uzak Asya ticaret yolları ağı oluşturmaya yönelik bir proje hayata geçiriliyor. 2005 itibariyle, karayolu ağının yenilenmesi için 25 milyar dolar harcandı.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın