"Enter"a basıp içeriğe geçin

Genital mikoplazma enfeksiyonu için test ve tedavi hakkında bilinmesi gerekenler «YerelHaberler

Mycoplasma genitalium enfeksiyonu, erkeklerde üretrit, kadınlarda servisit ve pelvik inflamatuar hastalığın olası bir nedenidir. Yeni Zelanda gibi bazı ülkelerin popülasyonlarında Mycobacterium genitalis enfeksiyonunun yaygınlık oranları bilinmemektedir, ancak bazı popülasyonlarda oranların klamidya kadar yüksek olabileceğine dair kanıtlar vardır. M. genitalium enfeksiyonu için rutin tarama önerilmemektedir, ancak persistan üretrit veya servisit veya akut pelvik inflamatuar hastalığı olan hastalarda test endike olabilir. M. genitalia enfeksiyonunun antibiyotik tedavisi, makrolid duyarlılığına ve önceki tedavilere bağlıdır.

Mycoplasma genitalium enfeksiyonu, üretrit, servisit ve pelvik inflamatuar hastalık ilişkisi

M. genitalium ilk olarak 1980’lerde tanımlandı ve idrar yolu ve cinsel organların cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlarının önemli bir nedeni olarak giderek daha fazla tanınmaktadır. Mycobacterium genitalium’un yetiştirilmesi çok zordur, çünkü haftalarca veya aylarca varlığını sürdürür ve bu durum teşhis ortamlarında saptanmasını sınırlamıştır. Artık Yeni Zelanda tanı laboratuvarlarında daha yaygın olan nükleik asit amplifikasyon testi (NAAT) kullanılarak saptanabilir.
M. genitalium enfeksiyonunun doğal seyri tam olarak anlaşılamamıştır, ancak erkeklerde üretrit vakalarının %15-30’una ve kadınlarda daha az sıklıkla servisit ve pelvik inflamatuar hastalığa neden olduğu tahmin edilmektedir. Genital enfeksiyonlar genellikle klamidya veya trichomoniasis gibi diğer cinsel yolla bulaşan bakteriyel hastalıklarla birlikte bulunur.
Çevre Bilimi ve Araştırma Enstitüsü (ESR) bu STI hakkında veri toplamadığından Yeni Zelanda’da M. genitalium enfeksiyonunun yaygınlığı bilinmemektedir. Auckland ve Northland’daki çalışmalarda, üretrit veya pelvik inflamatuar hastalığı olan hastaların %10’a varan oranında M. genitalium saptanmıştır. Direnç için onay ve laboratuvar testleri bölgeye göre değiştiğinden, genital Mycobacterium enfeksiyonunun yönetimi için ulusal kılavuzlar yoktur. Bununla birlikte, test ve tedavi önerilerinin Yeni Zelanda Cinsel Sağlık Derneği kılavuzlarının yakında yapılacak bir güncellemesine dahil edilmesi beklenmektedir.

Asemptomatik genital mikoplazma enfeksiyonu için rutin testler önerilmemektedir.

M. genitalium üretrit, servisit veya pelvik inflamatuar hastalığa neden olabilmesine rağmen, kanıtlar M. genitalium enfeksiyonu olan çoğu insanda semptom ve komplikasyon gelişmediğini göstermektedir. Bu nedenle, uluslararası kılavuzlarda asemptomatik bireylerde M. genitalia enfeksiyonu için rutin testler önerilmemektedir.
İnatçı üretrit, servisit veya akut pelvik inflamatuar hastalığı olan hastalar, yani bu durumlar için tedavi görmüş ve reçete edilen rejime rağmen yanıt vermeyen hastalar, bir cinsel sağlık pratisyeniyle görüşülmeli veya ona yönlendirilmelidir veya bir klinikle görüşülmelidir. Genital Mycobacterium enfeksiyonu testinin uygunluğu konusunda tavsiye için bir mikrobiyolog. Doğrulanmış M. genital enfeksiyonu olan bir kişiyle cinsel temasın da tedavi edilmesi ve test edilmesi gerekebilir.
NAAT, M. genitalium’u ilk boş idrar örneğinden (erkekler), vulvadan alınan bir sürüntüden (dişiler) veya bir rektal sürüntüden saptamak için tercih edilen yöntemdir. Mümkünse, uygun antimikrobiyal tedaviyi yönlendirmek için makrolid direnci için ek testler kullanılabilir.

M. Genitalium enfeksiyonunun tedavisi

Bir M. Genitalium enfeksiyonunu tedavi ederken, bazı tedavi yöntemlerini uygulamak en iyisi olabilir. Bu tedavi seçenekleri şu şekildedir;
Makrolid direnci yaygındır
M. genitalium’un hücre duvarı yoktur, bu nedenle hücre duvarı sentezini hedefleyen penisilinler veya sefalosporinler etkili tedaviler değildir. Azitromisin gibi makrolidler genellikle Mycobacterium genitalis enfeksiyonlarının tedavisinde çok etkilidir, ancak direnç yaygındır. Yeni Zelanda’daki araştırmalar, M. genitalium örneklerinin %72-77’sinin makrolidlere ve %23’ünün florokinolonlara dirençli olduğunu buldu. Ek olarak, makrolide duyarlı M. genitalium enfeksiyonlarının azitromisin ile tedavisi, tedavi başarısızlığına ve vakaların yaklaşık %10’unda makrolid direnci gelişimine neden olur.
Tedavi rejimi
Doğrulanmış M. genitalium enfeksiyonu olan veya M. genitalium enfeksiyonu ile doğrulanmış cinsel teması olan hastalar tedaviye başlamadan önce bir cinsel sağlık doktoruna sevk edilmeli veya bir klinik mikrobiyolog ile görüşülmelidir. Doğrulanmış M. venereal enfeksiyonu olan kişiler için önerilen tedavi rejimi, mevcut duruma, enfeksiyonun bir makrolide duyarlı olup olmadığına ve enfeksiyon için önceki antibiyotik tedavilerine bağlıdır. Kalıcı üretrit, birinci basamakta genital Mycobacterium enfeksiyonunun en yaygın tezahürüdür. Avustralya ve İngiliz kılavuzlarında önerilen tedavi rejimi şöyledir:
• Doksisiklin (bakteri yükünü azaltmak için). ardından aşağıdakilerden biri:
• azitromisin (bir makrolide duyarlıysa veya direnci bilinmiyorsa); veya
• Moksifloksasin* (makrolide direnç veya azitromisin tedavisi başarısız olursa)
M. genitalium enfeksiyonu doğrulanırsa ve hastanın bir doksisiklin kürünü tamamlamasının üzerinden 2 haftadan az bir süre geçtiyse, kursun tekrarlanmasına gerek yoktur. 1 Doksisiklin tek başına M. genitalium enfeksiyonlarının yalnızca üçte birini iyileştirir. Kalıcı servisit veya akut pelvik inflamatuar hastalığı olan hastalar için benzer bir rejimin uygun olması muhtemeldir. Tedavi tamamlandıktan en az iki hafta sonra bir iyileşme testi önerilir. Belirsiz gösterge Moksifloksasin, M. genitalium enfeksiyonunun tedavisi için özel otorite onayı ile tamamen desteklenebilir.

kaynak:
(Nisan 2019’da erişildi)
http://dx.doi.org/10.1071/SH17110
http://www.sti.guidelines.org.au/sexually-transmissible-infections/mycoplasma-genitalium#management

yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu

Diğer gönderilerimize göz at

[wpcin-random-posts]

İlk Yorumu Siz Yapın

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir