Beynimizin çıkarma, azaltma ve basitleştirme yoluyla gelişme fırsatını neden kaçırdığını hiç merak ettiniz mi?
Yeni bir çalışma, insanların neden “bekleme” stratejisini herhangi bir bağlamda iyileştirilmesi gereken bir duruma, nesneye veya fikre bir çözüm olarak nadiren gördüklerini açıklıyor. Bunun yerine, yararlı olsun ya da olmasın, her zaman bazı öğeler eklemeyi seçiyoruz.
Daha azının daha etkili olabileceği veya daha azıyla sınırlayabileceğimiz varken neden abartmayı seviyoruz?
Nature dergisinin kapağındaki yeni bir makalede, Virginia Üniversitesi araştırmacıları bu konuya biraz ışık tuttu. Dahası, ekibin bulguları, insanların zorlu çalışma programlarıyla boğuşmasının, kurumların bürokrasinin çoğalmasını engellemesinin ve insanlığın gezegenin kaynaklarını tüketmesinin temel nedenini ortaya koyuyor ki bu da araştırmacıların özellikle ilgisini çekiyor.
Copenhaver’da sistem ve çevre mühendisliği doçenti Lady Klotz, “Ana ilgi alanım olan mühendislik tasarımında oluyor” diyor. Ama aynı zamanda yazarken, yemek yaparken ve diğer her şeyde olur – sadece kendi işinizi düşünün ve göreceksiniz. Aklımıza gelen ilk şey, daha iyi hale getirmek için ‘Ne ekleyebiliriz?’ Olur. Yaptığımız iş canımızı yaksa da eklemeyi düşünüyoruz, tek doğru yol çıkarmak olsa bile.Maddi teşvik olsa da yine de vazgeçmeyi düşünmüyoruz.” o ekler.
Mühendislik ve davranış bilimleri arasındaki örtüşmeyi inceleyen çalışmasında Klotz, Batten School of Leadership and Public Policy’den üç meslektaşıyla birlikte “ekstra” davranışlarımızın doğasını aydınlatan disiplinler arası araştırmalar üzerinde çalıştı. Batten Kamu Politikası ve Psikoloji Okulu’nda Yardımcı Doçent olan Gabrielle Adams, Doçent Benjamin Converse ve Batten’in Ph.D.
Araştırmacılar, insanların neden sistematik olarak çıkarma yerine toplamayı seçtiklerine dair iki uzak olasılık öne sürüyor. Birincisi, insanlar olasılık fikirleri üretirler ve orantısız bir şekilde eksiltici çözümleri görmezden gelirler veya ikincisi, eksiltici fikirleri tamamen göz ardı ederler. Araştırmacılar ikinci olasılığa odaklanıyor.
Converse, “Ek fikirler hızlı ve kolay bir şekilde akla gelir, ancak eksiltici fikirler daha fazla bilişsel çaba gerektirir” diyor. İnsanların genellikle hızlı hareket etmeleri ve akıllarına gelen ilk fikirlerle çalışmaları nedeniyle, çıkarma işlemini düşünmeden artımlı çözümleri kabul ettiklerini ekliyor.
Araştırmacılar, kendi kendini güçlendiren bir etki olabileceğine inanıyor.
Adams, “İnsanlar ek stratejilere ne kadar çok güvenirse, bilişsel olarak o kadar erişilebilir hale geliyorlar” diyor. Zamanla, ek fikirler arama alışkanlığının güçlenebileceğini ve uzun vadede “bekleyerek” dünyayı iyileştirmeye yönelik birçok fırsatı kaçırabileceğimizi ekliyor.
Klotz’un Konuya daha geniş bir bakış açısı getiren Nature makalesinden bir hafta sonra çıkan Subtract: The Untapped Science of Less adlı bir kitabı var.
Klotz kitabında ırkçılığı sona erdirmek, bilgiyi ilerletmek ve gezegeni iyileştirmek için “poz veren” tasarım dahilerini, Nobel Ödülü kazananları, rock yıldızlarını ve kahramanları tartışıyor. Gereksiz otoyol projelerinden (bir örnek), kentleşme ve çevre sorunlarına ışık tutan ekonomik ve politik stratejilere, günlük hayatımızdaki fıkraları basit bir şekilde aktarmaya kadar geniş bir yelpazeyi detaylandırıyor.
Zamanlama tesadüf olsa da, hem araştırma makalesi hem de kitap, Virginia Üniversitesi’ndeki disiplinler arası ve işbirlikçi araştırma ortamının ürünleridir.
Araştırmaya dönersek, Klotz, bu ilgi çekici bulgularla yapılan araştırmanın çok çeşitli disiplinler arası bağlamlarda çok büyük çıkarımlara sahip olduğunun altını çiziyor. Özellikle mühendislikte insanlığa fayda sağlayan teknoloji tasarlama şeklimizi geliştirmek için bir “etiket” stratejisi uygulamak gerekli görünüyor.
Ek kaynaklar ve okuma:
https://www.sciencedaily.com/releases/2021/04/210407135801.htm
Kloots, Leydi; Çıkart: Daha Azın Kullanılmayan Bilimi, Flatiron Books
yazar: yok bir şey
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın