Bir dilin temel söz varlığı, onun temel yapısını oluşturan en önemli unsurlardan oluşur. Bir milletin temel ihtiyaçlarını karşılayan kelimeler tabiî kelimeler olup, dilin zenginleşme sürecinde ilk oluşan ve elde edilen diğer kelimelerden daha önemli bir statüye sahiptir. Temel söz varlığı, toplumdaki olay ve durumların en basit ifadelerinden, en bilimsel ve soyut konulardaki fikirlerin açıklanmasına kadar tüm anlatım biçimlerinde ihtiyaç duyulan kelime ve deyimleri içerir. Bu nedenle anahtar kelimeler hem günlük konuşmada hem de bilimsel dilde vazgeçilmezdir.
Fairley tarafından yapılan bir çalışmada, eğitimsiz insanların 2.000’in biraz üzerinde kelime kullandığı, eğitimlilerin ise en fazla 4.000 veya 5.000 kelime kullandığı iddia edildi. JE Pierce’in araştırmasında konuşma ve yazı dilinin genel olarak aynı kelimeler etrafında döndüğü ve bu kelimelerin çoğunun temel kelime dağarcığı olduğu vurgulanmaktadır. Örneğin, herhangi bir eğitim seviyesindeki bir Türk gün içinde “de-” veya “bir” kullanır; “Baskı” ya da “övgü” kelimelerini pek kullanmaz. Bu bakımdan temel söz varlığı dilin iskeletini oluşturur.
Anahtar kelimeler büyük ölçüde dili oluşturan ulusun malıdır. Dildeki orijinal kelimeler, yabancı dillerden alınan kelimelerden daha önemlidir. Çünkü bir dil için kelimeler, ses, şekil ve anlam yapılarına uygun olmaları ve dil yaratma kabiliyetine sahip bir milletin sübjektif varlığı olmaları bakımından değerlidirler. Diğer dillerden alınan kelimeler çoğu zaman dilin fonem-biçim yapısıyla ya da görselleştirme mantığıyla çelişir. Dolayısıyla temel söz varlığına ait kelime ve tamlamalar, dilin temel yapısını ve mantığını oluşturmakla birlikte aynı zamanda ulusal değere de sahiptir.
Türkçedeki temel söz varlığını kullanmadan iletişim kurmak mümkün değildir; Çünkü anahtar kelimeler, işlev ve kullanım sıklığı açısından en değerli dil varlığıdır. Örneğin şahıs zamirleri, fiil çekimlerinde kullanılan “kişi ekleri”ne veya isimlerin iyelik hallerini gösteren “olumlu eklere” dönüşmüştür. Türk dilinde bir cümlenin en önemli ve gerekli unsuru olan yüklem, mutlaka çekimlenmiş bir fiilden veya fiil ekli bir isimden oluşmalıdır. Yüklem kişiye göre de çekimlendiği için yazıda görünüp görünmemesi için “şahıs” eki alması gerekir. Buradan da anlayacağımız üzere Türkçenin temel sözcüklerinden biri olan şahıs zamirleri Türkçenin temeline yerleşmiş ve cümlenin vazgeçilmez unsurlarından biri haline gelmiştir.
Yavuz Tanır
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın