Türkçenin tarihi dönemlerinde ve yaşayan tüm Türk lehçelerinde kullanılan tamlamalar, dilin anlatım gücünü ve canlılığını artıran söz varlığıdır. Türkçede sıklıkla kullanılan katlar dünya dillerinde pek kullanılmaz; Sadece Korece ve Japonca’da ciddi bir fazlalık olduğunu da belirtmekte fayda var.
İş Küç” (KT-D: 8; işgücü), “oşuş bodun” (KT-G: 1; aşiretler), “eçu apa” (İngiltere-D: 3; atalar), “at kü” (BK-D ) :21; isim, takma ad), “ida taşta” (TY-1-B:4; ormanda, taşta), “la çıgañ” (BK-K:7; fakir, sefil) Katları var farklı yapılarda “teblig kurlüg” (BK-D: 6; aldatmak) gibi sıfatlardan veya “öğrenmek, sevinmek” (BK-D: 2; sevinmek) gibi fiillerden oluşan karmaşıklıklar olmakla birlikte, genellikle “hayır” ve “çıgañ” gibi eşanlamlılarla birleştirilmiştir.
Uygurca metinlerde ifadeyi güçlendirmek için “buluñ bulçak” (köşe), “ton tonangu” (giysi, giysi), “ayig yabız” (kötü) veya “telim öküş” (çok, çok fazla) gibi birçok tamlama kullanılmıştır. . Karahanlılar döneminde “küçav” (ün, ün, ün), “ukuş bilig” (akıl, bilgi) veya “uluğ kiçig” (büyük ve küçük) gibi zıt ve eşanlamlılarla birlikte komplikasyonlar kullanılmıştır. Yunus Emre’nin eski Anadolu Türkçesi şiirlerinde “sağlık, akıl, yer, gök, dağlar, taşlar” gibi isimlerden oluşan çokluklar bulunurken, “Yad Kafer, sağ körük, Katar Katar” gibi benzetme örneklerine şiirlerde sıkça rastlanır. Dede Korkut.
Çoğaltma hakkında detaylı bilgi için aşağıdaki sayfamızı da ziyaret edebilirsiniz:
İlk yazılı belgelerimizden Eski Anadolu Türkçesindeki metinlere ulaşana kadar ikileme yapılarının farklılık gösterdiğini görmekteyiz. Eş anlamlı ve zıt anlamlı kelimelerin, tamlamaların, dönüşlü kelimelerin, sıfatların, fiillerin ve kelime pekiştirmelerin sıra ile oluşturulduğu birçok karmaşıklık Türk dilinin söz varlığını zenginleştirmiştir.
Türkmen Türkçesinin her döneminde ve lehçesinde sıkça kullanılan komplikasyonlar, Türkmen Türkçesinde “gūrt mȫcek” (börtü bug), “peyda ziyan” (faydalı zarar) ve “ovnuk uşak” (başka) gibi örneklerde karşımıza çıkmaktadır. canlı türk lehçeleri. Kırgız Türkçesinde “Mayda çiydö” (Oteberi), Azerbaycan Türkçesinde “ses küy” (ses, şöhret) ve “şen şövket” (akıl, büyüklük), Tatar Türkçesinde “mal mölket” (sahip olunan para), “tuğan tumasa” Başkurt Türkçesinde (yakın, akraba) benzer yapılarda çokluk örnekleri. Azerice Türkçesinde fiil köklerinden türeyen “dura dura” tekrarı, Kırım Tatarcasındaki “bekley bekle” ile aynı tekrara örnektir (Aksan, 2004:63).
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın