Halkevleri aracılığıyla gücünü ve sayısını artıran bu şiirler, çoğunlukla okullu yazarlara aittir. Ahmet Kutsi Taysir’in Ülkü dergisini devralmasından sonra folklora ağırlık verildi. Ahmet Kutsi Teser (1901-1967), şiirimizin nadide ve güzel örneklerinden biri olan “Neredesin” şarkısını seslendirdiği “Urda Pir Koi Far Varta” ile memleketin her meselesine ve folkloruna bilinçli olarak yer vermiştir. Ahmet Kutsi Tayser “Orda bir koi var” şiirinde “Nerdesin”deki ses yerine uzak bir hayali amaç, hasret olarak kullanır. İçindeki “biz” zamirini “ben” ile değiştirin.
Ahmet Kutse Tecer köy değerlerini ve folkloru ortaya çıkarırken halk şiiri geleneğinin son büyük temsilcisi şık Veysel Şatıroğlu’nu (1894-1973) keşfeder. Şair-ressam Badri Rahmi Ayuboğlu (1913-1975), gerek resimlerinde gerekse şiirlerinde folklor ve modern sanatı coşkuyla birleştirerek özgün ve başarılı örnekler vermiştir. Bu şiirde büyük bir yaşam sevinci ve coşku var. Tanpınar gibi yeni ikinci yazarlar da folklorun edebiyatta kullanımıyla etkileşime girerler.
Bahgat Kemal Çağlar (1908-1969), çok sınırlı poetika yeteneği ile Cumhuriyetin temelleri, Önder ve onun tarihsel perspektifi üzerine çalışır. Bahgat Kemal, Faruk Nafez Çamlıbel ile birlikte “10. Yıl Marşı”nı yazdı. İbrahim Alaeddin Gufsa (1889-1949), Orhan Çık Gökyay (1902-1994) ile memleketi; Aref Nihat Asya (1904-1975) ve “İlim” şiiriyle tanınan Hüseyin Nihal Atsız (1905-1975) türün önde gelen isimlerindendir. Bu tür Niyazi Yıldırım Genkosmanoğlu (1929-1992) tarafından devam ettirilmiştir.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın